De afgelopen zomer was in mijn woonplaats de jaarlijkse tweedehandsboekenmarkt van de plaatselijke archeologische vereniging. Ik heb er in het zonnetje lekker overheen gestruind. En ondanks dat er eigenlijk geen plaats meer is in mijn boekenkast, toch weer wat leuks gevonden. Ik werd voor 1 euro eigenaar van het boek “Tekenen als creatief spel, deel 1. Punt en lijn”. Toevallig een boek uitgegeven in mijn geboortejaar (1963). Het staat vol met manieren om te tekenen met behulp van puntjes en streepjes. Ik was meteen in de ban.
Mogelijkheden
Nu ben ik al verslaafd aan de fineliner, maar die gebruikte ik tot dan toe als manier om mijn vlakken in de mandala te omlijnen. Die vlakken kleur ik vervolgens in met kleurpotloden. Maar die potloden schoof ik deze keer eens aan de kant en ik liet me leiden door de opdrachten en voorbeelden in het aangekochte boek. Ik beperkte me tot de fineliner. Nou ja,,,’beperkte’……Alleen tekenen met fineliners, in verschillende diktes en dan ook enkel met puntjes, dat was de eerste opdracht die het boek me gaf en dat beperkte me niet maar het opende weer hele nieuwe mogelijkheden. De dikte van de punt, de relatie van de punten ten opzichte van elkaar, geheel willekeurig gezet of juist netjes in het gelid, er viel volop te experimenteren. Ik heb echt genoten. Er kwam zoveel beweging in de tekeningen en het was heerlijk om de plaats van de ene punt uit de andere te laten volgen. Uiteraard, het kostte uren. Bovendien had ik net een tekenblok van 40 x 40 cm aangeschaft, dus er was heel wat papieroppervlakte te vullen. Tijdens het stippelen had ik ruimte in het hoofd genoeg om te luisteren naar een luisterboek of hoorcollege (via de luisterbiebapp op mijn telefoon). Of om beslissingen en gedachtes over mijn leven nog even door te denken.
Nacht
Bovendien, ik heb nu de leeftijd dat mijn lijf af en toe met hormoonveranderingen te kampen heeft. Dan lig ik ’s nachts klaarwakker in mijn bed. De geest is rustig maar slapen lukt niet en dat heb ik momenteel zo één keer in de maand. Ik sluip dan naar beneden, om mijn man en zonen niet in hun slaap te storen, pak mijn tekenspullen en stippel de uren weg. Er komt steevast een moment, zo tegen 4 of 5 uur, dat ik dan denk: “zo is het genoeg” en dan sluip ik weer naar boven, ga liggen en ben dan zo in slaap. In plaats van een vervelende nacht wakker liggen heb ik zo een mooie nacht vol creativiteit.
Leeg
De stipjes in de mandala zorgen voor beweging in de tekening, maar met name de leegte tussen de stipjes blijkt erg belangrijk. Ben ik zo gegrepen door die stippen omdat mijn leven ook in beweging is en ik ruimte aan het maken ben om weer meer mezelf en minder moeder, vrijwilliger, regelaar en organisator te zijn? Ook de volle boekenkasten heb ik laatst deels geleegd. Er staan drie kratten met boeken die weg kunnen. Vooral romans die ik ooit heb gelezen, me raakten maar die ik eigenlijk nooit meer ga herlezen. Ze kunnen weg omdat ik zelf een stuk verder ben en ze me niets nieuws meer zeggen. De lege plekken die ontstaan mogen even leeg blijven. Maar dat nieuwe boek, net zo oud als ik, brengt nieuwe inspiratie. Dat heeft een plekje in de kast verdient.
NB: In gewijzigde vorm verscheen dit artikel in het blad van de Nederlandse Mandalavereniging, zomer 2018, nr 125.
