Medeleerlingen van mijn tekencursus zien er een eindstreep in. En zien een schildpad die kennelijk al een heel eind lopen achter de rug heeft en nu bijna bij haar doel is. Maar je kunt er natuurlijk ook een startlijn in zien.
Vorig jaar werd ik zestig. Dat doet wat met een mens. Tijd om de balans op te maken, terug te kijken en je eens af te vragen of er nog zaken spelen uit het verleden waar je wat mee moet. En in mijn geval ook heel letterlijk tijd om de overvolle zolder eens op te ruimen.
En dat leidt tot een schok en tranen. Want dat reumaverleden is tastbaar op zolder aanwezig. Lees Eekhoorn met verleden
Ik heb altijd wat gehad met giraffen. De manier waarop zo’n beest drinkt, de breekbare spillebenen ver uit elkaar om met die lange nek een plas water te kunnen bereiken, is precies de houding die ik noodgedwongen vaak aanneem. Benen uit elkaar en vanuit je onderrug bukken om iets van de grond te rapen omdat ik niet door mijn knieën kan. Vanwege reuma.
Mijn tekeningen zeggen iets over mijzelf. Bij de abstracte mandala’s die ik al jaren teken vind ik dat niet vreemd (…) nu heb ik een cursus dieren tekenen. Tot mijn grote verrassing blijkt wat ik daar maak, ook elke keer weer veel te zeggen over mezelf. (…) Neem nu die neushoorn (…) vooral lomp, stevig en een beetje grijzig. Als ik heel eerlijk ben is dat ook hoe ik mij in mijn leven vaak heb gevoeld.
En dat komt door die reuma. Dat is een groot contrast met die lichte luchtige sprookjesachtige libelle, maar dat blijkt niet helemaal te kloppen. Lees wat daarachter steekt
Gisteren diende ik van het label van mijn theezakje een antwoord te verzinnen op: ‘Wanneer heb je voor het laatst iemand geholpen’ en ‘wat is jouw favoriete moment van de dag’. En vandaag had ik een theezakje in gebruik dat me de vraag stelde wat voor mij de perfecte avond uit is. Ik kan het niet laten om te beginnen met nadenken over mijn antwoord. Ja…wat is eigenlijk mijn…. Na enkele seconden kan ik mezelf gelukkig stoppen.
Tijdens de cursus ‘dieren tekenen’ in mijn lokale culturele centrum ben ik druk bezig met een ekster. Na wat getob met de vorm van de snavel en de felle kleur van de veren staat ie er in een middag toch best aardig op. De linkerkant van het blad is leeg. Waar kijkt mijn vogel eigenlijk naar? De neiging om er goud- en zilverkleurige vallende ballen naast te zetten wordt steeds groter.
Waarom?
Daar moest ik even over nadenken, maar niet zo lang. Het heeft wat te maken met glimmende theelepeltjes in eksternesten en een scootmobiel…lees verder
Kleur doet wat met je. Een kleur kan warm zijn, of zacht, fel, intens, fris, koud, rustgevend, prikkelend: je kunt er allerlei betekenissen en emoties aan vastknopen.
Ik had wat tegen paars. Maar dat is gaan schuiven. Over paarse potloden, paarse kleding en een bijzondere paarse ketting lees verder
Volg of like?
Ik gebruik cookies om ervoor te zorgen dat de website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, ga ik er vanuit dat je ermee instemt.Ok
