“Je bent gewoon kwetsbaar”, zei mijn reumatoloog tijdens de controle-afspraak. Ik had net verteld dat ik na die buikoperatie van een paar maanden geleden een paar weken op bed en op de bank had doorgebracht. Maar dat daardoor mijn door reuma en artrose aangetaste versleten ruggenwervels en andere gewrichten zo erg protesteerden en verstijfden dat ik extra aan de pijnstillers had gezeten. Ik kreeg wat nieuwe recepten mee en ik ging weer naar huis.
Sterk
Die opmerking van de reumatoloog echode na in mijn hoofd. Ik weet rationeel wel dat ik val onder die groep ‘kwetsbaren’ maar zo zie ik mezelf helemaal niet. Ik vind mezelf juist nogal sterk. Ik heb geleerd mijn mening niet onder stoelen of banken te steken. Ik trek me weinig aan van blikken van anderen als ik met mijn orthopedische schoenen onder een chique jurk op een feest verschijn of als ik met mijn scootmobiel door de stad rijd. Maar dat gaat over de geest, die is sterk. Mijn lijf is een heel andere kwestie.
Afgelopen week had ik na jaren pandemie weer eens zo’n feestje waarbij je je door een mensenmassa moet heen wringen om bij de bar te komen. Op dat feest heb ik even staan dansen. Maar toen de dansvloer volliep met mensen die nogal wild bewogen ben ik weer in een hoek gaan zitten. Als ik tegen iemand aanbots en val kan ik mezelf niet opvangen. Mijn polsen zijn vastgegroeid in één stand, mijn vingers kunnen geen klap hebben en mijn kunstknie kan niet tegen een stootje. Soms zijn mijn medemensen voor mij onbedoeld gevaarlijk. Ik had ook nog schouwburgkaartjes met een vriendin in een uitverkochte zaal en een volgepakte woensdagavond vanwege vrouwendag. Oh, en ook die borrel nog op maandag. En nu heb ik corona, waarschijnlijk opgelopen tijdens een van die gelegenheden, van zo’n medemens. Ik gebruik afweerremmende medicatie, elke vreemde indringer, virusdeeltje of bacterie, heeft gemakkelijk toegang.
Risico
Ik heb nu rillingen, een pijnlijke keel en een snotterig hoofd. Mijn gewrichten spelen op. Mijn man brengt me thee, een appel en een crackertje. Ik pak er wat extra pijnstillers bij. Ik had ook gewoon thuis kunnen blijven. Maar die keuzemogelijkheid heb ik al lang geleden verworpen. Ja, mijn lijf is kwetsbaar. Dat vergeet ik en dan loop ik risico en gaat het wel eens mis. Het lijf heeft nu tijd en liefde nodig op de bank en over een paar dagen ga ik voorzichtig bewegen en aan de wandel. Ik pak mezelf weer bij elkaar, lijf en geest samen. Sterk én kwetsbaar.
Maart 2023
Terug naar Over reuma
