25 mei

Herstellen van Corona

Peter is heel voorzichtig met contacten tijdens de pandemie. Hij is na 7 weken op de IC, nu ruim een jaar geleden, nog steeds aan het herstellen van corona.  Dus interview ik hem via de computer. Peter vertelt: “Na een week ziek thuis werd ik in maart 2020 opgenomen in het GHZ. ’s Middags werd mijn vrouw gebeld dat ik de volgende dag wel weer naar huis kon. Maar diezelfde avond ging het helemaal mis. “

Nu, meer dan een jaar later is Peter nog steeds aan het herstellen. Lees zijn verhaal, dat ook is gepubliceerd door het GHZ.

22 apr

Juf

Tijdens een van de lockdownperiodes tijdens de pandemie vroegen twee vriendinnen of ik ze kon leren mandalatekenen. Nu heb ik altijd geroepen dat er geen juf in mij schuilt. Ik vind dat je dan toch steeds het positieve moet kunnen blijven zien in een leerling, al doet die nog zo vervelend. Ik heb daarvoor het geduld niet. 

Toch ben ik gaan lesgeven. Maar ik had zelf ook weer les, in botanisch tekenen. En dan ontdek je dat het ene tekenen het andere niet is. Lees het verschil. NB: deze tekst verscheen in iets gewijzigde vorm in het blad Mandala, nr 135, voorjaar 2021.

20 apr

Kersenbloesem

Vijfentwintig jaar geleden werd mijn wereld héél klein. Bijna 52 centimeter lang, 2900 gram met magere armpjes en beentjes. Ik was alleen maar naar mijn kind aan het kijken. Ik was bezig met voeden, zelf herstellen, gebroken nachten, verschonen, allemaal nieuw. Ik herinner me dat ik pas na een week weer eens letterlijk naar buiten kon kijken.

En toen zag ik de kersenboom, opeens helemaal in bloei. Ik had de tussenstadia van kale takken naar volle bloesem gemist. Dat heb ik na 25 jaar goedgemaakt. Lees verder

22 feb

Snel

Internet staat vol leuke suggesties om creatief bezig te zijn. Laatst zag ik nog een filmpje waarin in een paar minuten een schilderij met vrolijke bomen werd gemaakt. Methode: knip uit bubbeltjesplastic wat rondjes. Smeer daar verschillende kleuren verf op. Druk ze op zwart papier. Zet er wat witte stippels overheen, maak stelen/stammen eraan, spetter nog wat kleur en voila: schilderijtje. (…) Ik sta daar heel dubbel tegenover. Vanwege mijn reumahanden kost tekenen me soms pijn, naast de gebruikelijke energie en tijd. Ik doseer het noodgedwongen. Maar als je ook iets moois kunt maken in een half uur, wat heeft dat dan voor zin om tijd en moeite (en pijn) in een tekening te stoppen?

Dat heeft zin. Mijn tekeningen zijn meer dan een schilderijtje voor mij. Lees verder

01 feb

Eigen maatwerk

Het begon met een stappenteller. Of nee, eigenlijk begon het met het voornemen meer te doen aan bewegen. Daarbij bleek die stappenteller te helpen. En natuurlijk ook de vriendin die elke maandagochtend op de stoep stond om samen met mij een flink rondje te wandelen. Wandelen werd langzamerhand een gewoonte, zodat ik ook zonder stappenteller en zonder vriendin de deur uit ging voor een rondje om. Het standaarddoel van 10.000 stappen per dag haalde ik echter lang niet altijd vanwege actieve reumaontstekingen of vermoeidheid. Mijn stappenteller was dan teleurgesteld in me en liet dat weten ook. 

Digitale middelen inzetten in je leven met een chronische aandoening: dat werkt. Soms. En soms niet. Kwestie van doen en ervaren. En wegdoen als het niets oplevert. Dit essay is geschreven als inzending voor de Edgar Steneprijs en kreeg de derde prijs. Lees het hele essay hier of op de site van van ReumaZorg Nederland waar ook andere inzendingen staan.

18 dec

Thuis

Ik woon al jaren in Gouda. Ik was ‘ontworteld’, dat was het juiste woord voor hoe ik me voelde na de verkoop van het lege ouderlijk huis in Brabant. Er leek er een wortel die uit de Brabantse zandgrond gekomen die richtingloos wat in het rond wapperde. Ik besloot te proberen die wortel in Gouda in de grond te gaan stoppen. 

Om je thuis te voelen heb je geschiedenis nodig. Dat kan persoonlijke ervaring zijn op een plek. Maar ook een cursus kan je een gevoel van thuis geven. Kwestie van de verhalen leren kennen.

error

Volg of like?