01 feb

Eigen maatwerk

Het begon met een stappenteller. Of nee, eigenlijk begon het met het voornemen meer te doen aan bewegen. Daarbij bleek die stappenteller te helpen. En natuurlijk ook de vriendin die elke maandagochtend op de stoep stond om samen met mij een flink rondje te wandelen. Wandelen werd langzamerhand een gewoonte, zodat ik ook zonder stappenteller en zonder vriendin de deur uit ging voor een rondje om. Het standaarddoel van 10.000 stappen per dag haalde ik echter lang niet altijd vanwege actieve reumaontstekingen of vermoeidheid. Mijn stappenteller was dan teleurgesteld in me en liet dat weten ook. 

Digitale middelen inzetten in je leven met een chronische aandoening: dat werkt. Soms. En soms niet. Kwestie van doen en ervaren. En wegdoen als het niets oplevert. Dit essay is geschreven als inzending voor de Edgar Steneprijs en kreeg de derde prijs. Lees het hele essay hier of op de site van van ReumaZorg Nederland waar ook andere inzendingen staan.

04 sep

Honderd procent

Door de coronamaatregelen kan er maar één klant tegelijk in mijn plaatselijke apotheek. Terwijl ik in mijn eentje stond te wachten tot mijn medicijnen waren gepakt viel mijn oog op een shampoofles op een plank achter de balie. Daar stond met grote letters op vermeld: “Verwijdert tot honderd procent van uw roos.”  Over reclame moet je niet nadenken. Maar ja, ik gebruik nogal veel soorten medicatie, het wachten duurde lang.

Dus dacht ik toch verder na over dat ‘tot honderd procent’. Wat betekent dat? En hoe zit dat dan met medicijnen? En met die coronamedicatie of -vaccins waar we allemaal zo op hopen? Lees de blog op de site van het Groene Hart Ziekenhuis of blijf op deze site.

15 jul

Screenen

Al diverse keren ging ik, onderweg naar de bloedafname of naar mijn specialist, door de coronascreening voor de deur van het Groene Hart Ziekenhuis. Op een donderdagmiddag in juli kijk ik een uurtje mee met Joep en Puck en vraag hen hoe dat screenen eigenlijk gaat.

Over recidivisten, over grapjes en over wat er gebeurt als je ‘ja’ zegt op die vraag naar ziekteverschijnselen. De sfeer is goed terwijl ik meekijk, maar dat is niet altijd zo. Lees ‘m verder op deze site of op de site van het GHZ

23 jun

Jeugd

Alhoewel ik al jaren in Gouda woon blijf ik me Brabander voelen. Ik kom oorspronkelijk uit Kaatsheuvel. Handig is dat je zelden hoeft uit te leggen waar dat ligt. Bij de Efteling, inderdaad. Mijn vader speelde er als kind, toen het nog het speeltuintje van de paters was. Mijn ouders hebben er elkaar leren kennen in het restaurant bij de toenmalige roeivijver.

En ook ik heb er heel wat geschiedenis liggen. Over de stoomcarrousel, reuma en kleuren.

23 jun

Even een vrijwilliger zonder werk (2)

De vrijwilligers van het Groene Hart Ziekenhuis zaten in het voorjaar noodgedwongen werkloos thuis vanwege corona. In juni gaan ze weer aan het werk. Niet allemaal, want vrijwilligers boven de 70 mogen volgens de regels nog niet én sommige vrijwilligerstaken kunnen niet worden uitgevoerd met die 1,5 meter regel. Adri vertelt over haar eerste weken in de centrale hal van het GHZ en Marijke legt uit waarom ze er zelf voor koos het nog even aan te zien. Over kaarten bezorgen op de corona-afdeling en verlangen naar groen licht. Lees het hele interview. Voor een verkorte versie kun je terecht op de site van het GHZ.

18 mei

Meebewegen

Het steeds maar uitkijken vanwege die anderhalve meter, de overdaad aan nieuwsberichten, speculaties over de toekomst, zorgen om je naasten, misschien ook over je inkomen, over hoelang dit nog gaat duren, dat alles legt een waas van onrust over je leven. Ik probeer die onrust uit mijn lijf te krijgen door actief te blijven. Ik ruim ‘t huis op en maak schoon. Bak taarten en probeer ingewikkelde recepten uit. Voor mijn vrijwilligerswerk zet ik een tijdschrift in elkaar met een computerprogramma dat ik nog nooit had gebruikt. Dat alles hield me de afgelopen weken goed bezig. Nuttige praktische zaken doen, dat lukt prima. Maar ontspannen…

Ja, dat koste even tijd en moeite. Maar t lukt wel …

error

Volg of like?