“Het Groene Hart Ziekenhuis heeft de schoonmakers in eigen dienst, er wordt voor de schoonmaak geen extern bedrijf ingehuurd. Ik vind dat bijzonder. Dus vroeg ik of ik een keertje mocht meelopen om te zien hoe het zit met het contact tussen schoonmaker en patiënt. Dat mocht. Ik liep een leerzaam uurtje mee met Jolanda.”
En ik leerde vanalles over doekjes, sopjes en code rood. Ook meer weten? Lees het op deze site of op de Blogpagina van het Groene Hart Ziekenhuis.
“In de spreekkamer bekijken de reumatoloog en ik samen de uitslag van de botdichtheidsmeting die ze me aanraadde te laten doen. De waardes geven aan dat ik osteoporose heb; met name mijn heupgewricht is broos geworden. Mijn reumatoloog brengt de boodschap voorzichtig. We bespreken heel doelmatig de mogelijke medicatie, een wekelijkse pil, een drankje of een jaarlijks infuus.”
Behalve dat doelmatige is er ook nog de emotie. Zo’n nieuwe diagnose is niet niks. Lees daarover verder in mijn blog op deze site of die van het Groene Hart Ziekenhuis.
“Een van de beste vrienden van mijn zoon bleek diabetes te hebben. Een paar dagen na de diagnose ging ik, samen met zoon, bij hem op bezoek in het GHZ. Het was een heftige tijd voor hemzelf, en voor zijn ouders. Wat onwennig zaten we op de kinderafdeling bij elkaar. Maar zoon en vriendje waren dat al snel beu. Ze verkasten naar de spelletjeskamer, daar was namelijk een spelcomputer”.
Ik herkende dat wel. Zo wilde ik als kind, 3 maanden in het ziekenhuis, wel eens patat. Dat kwam wel, maar niet zoals ik had gehoopt. Lees daarover verder in mijn blog op deze site of die van het Groene Hart Ziekenhuis.
“In de gangen in het ziekenhuis is het meestal stil. Niet muisstil. Er klinken stemmen in de verte, de vele automatisch openende deuren maken een soort zoefgeluid. Er klinken voetstappen, soms tikkende krukken op de grond en er is komend en gaand geluid van rolstoelen, rollators en rollende bedden.”
Ik weet wel waarom het stil is. Lees daarover verder in mijn blog op deze site. Of op de site van het Groene Hart Ziekenhuis.
“Als kind van 10 werd ik een vaste klant van ‘het ziekenhuis’. Ik kreeg jeugdreuma en reageerde slecht op de weinige medicatie die daarvoor in de jaren 70 van de vorige eeuw voorhanden was. Jarenlang was ik in een ziekenhuis in Nijmegen onder behandeling: regelmatige controles, bloedafnames, af en toe een röntgenfoto en incidenteel een operatie.”
Daarna was ik in Leiden en tegenwoordig in Gouda onder behandeling. In deze eerste blog voor het Groene Hart Ziekenhuis stel ik mij voor. Lees daarover verder in mijn blog op deze site of die van het Groene Hart Ziekenhuis.
